Poésie insoumise

Amesten dut mundu bat… non egunek lituzkete sasoinen kolore non gizatiek…. Ostia, mundu hori ez ote da posible ? Je rêve d’un monde…. Ou les jours seront aux couleurs des saisons Ou les humains …. Putain, il n’est pas possible ce monde ?

Lorsque la répression entra dans notre famille pour la première fois, nous étions au milieu des années 70 (un temps que les moins 40 ans ne peuvent pas connaître). Elle est arrivée avec son lot de sang et de larmes, j’avais alors 14 ans. C’était le jour...

Hitz hauek idazten dizkizut amestuz irakurriko dituzula. Zauden lekuan segur naiz iduzki baten azpian zaudela beltzatzen, lehen bezala. Gure bideak Angelun gurutzatu ziren lehen aldikotz, zure etxera agertu nitzenean babes bila. Gogoratzen zira, zure...

Otsail neguko gau batean segalari hotza gurutzatu nuen Hor zegoen neri so, ni lurrean heriotza ta biziaren bide erdian Zenbat denbora egon ginen hor, bat besteari begira, ez dakit Zein zegoen hotzena, asfaltoa edo segalariaren beso luzatua? Biziak irabazi...

Askatasuna, askatasuna, zu zara haizea Gu haur galduak, zure ondotik gabiltza Askatasun eskegileak lur honetan ote gara ? Ukitu, senditu, zutan behin betiko ito nahian Nola bizi behin ere ez bagara mozkortu zure ametsan Askatasuna, askatasuna zure ahotsa...

Presondegia, lau horma illun Ohe bat, zeru mutur bat Erran behar diren hitzak Ta ixildu behar direnak Agertzen diren azalezko irriak Ehortzi behar diren malkoak. Isiltasun faltsuak Giltzen dantza hotza